
ZAFER ANDI
Yüce Yaratıcının Adıyla...
Gecenin bir yarısı, yatanlar rahatsız olmasın diye kısık sesle dinlediğin Zeynep mersiyesinden dökülen ağıtlar yüreğini her saniye biraz daha sıkar. Sonra bomba yumağına dönmüş yüreğin yükselir, yükselir ve sonunda gözünden akar. Akan göz pınarından avucunu doldurur sonra şiirine mürekkep edersin...
Çileler Anası Hz. Zeyneb'e Takdim Ediyorum:
ZAFER ANDI
Ben Zeyneb’im! Elimde Haydar sancağı
Bize üstattır Cebrail, peygamber ocağı
Çağırdım Necef’ten Mürteza babamı
Çünkü Hüseyin’e ayrılık mersiyesi DİYECEĞİM
Ne dağlar ne çöller yıldıramaz bu yoldan
Her yediğim kırbaçta fereç duası diyeceğim
Bilmiyorum hangi günah çıkardı bizi bu yurttan
Kan gözyaşımı Ekber’in gömleğiyle SİLECEĞİM
Alışmamıştı gözler bir yiğit kadına
Ne Şam harabeleri ne zalim fırtına
Bu yol vefa yoludur büyük yaratana
Esir devemden ayağımdaki zincirlerle İNECEĞİM
Her kahraman Yezid kalesinden geçer
Her Zeyneb Hüseyin’e vefa andı içer
Yaratan Gâl’u Bela’dan bu andı seçer
Tüm insanlara, Hüseyin kıyamını ÖĞRETECEĞİM
Çekilin! Zafer andıyla geldim ben!
Küfrün kalesini yıkacak seldim ben!
Anam Zehradır, Muhammed dedem!
Haykırıp zulme mesajımı, Kevser suyu İÇECEĞİM
Bu yolun sonu varmaksa Yezid önüne
Hak yolun zafer marşını söyleyeceğim
Zeynep olmanın yolu geçmekse şahadetten
Adını söyleyerek son bir kez CAN VERECEĞİM
Ya Hüseeyn….
Onurşan