Ayetin akışından da anlaşılacağı gibi, ikinci kez imandan söz edilmiş olması, gerçek anlamda iman niteliğine sahip olmayı vurgu-lamaya dönüktür

Ayetin başında, "sağlam bir söz almak"tan bahsediliyor, sonunda kendilerine verileni kuvvetle tutmaları ve içindekileri sürekli hatırla-maları emrediliyor,

Ayetlerin akışı özellikle sona doğru, Yahudilerin kâfirlerle birlikte hareket ettiklerini vurgulamaktadır. Özellikle Medineli kâfirlerin sa-fında yer alıyorlardı.

"Hani biz İsrailoğullarından şöyle söz almıştık..." Olağanüstü bir ifade tarzı ile önce üçüncü şahıs kipiyle söze başlanıyor.

"Ne zaman ki, onlara Allah katından... bir kitap geldi." Ayetlerin akışından anlaşıldığı kadarıyla "kitap"tan maksat Kur'ân-ı Kerim'dir.

"Biz bize indirilene inanırız." diye cevap veriyorlardı. Bu sözleri, bütün insanlar arasında sadece kendilerinin ahirette kurtulacaklarına, ahiretteki kurtuluş ve mutluluklarının helâk

Diyebiliriz ki, Kur'ân-ı Kerim'in bir başka ayeti üzerinde bu düzeyde görüş ayrılıkları baş göstermemiştir.

"Ey iman edenler." "Kur'ân-ı Kerim'de ilk kez bu ayette müminlere bu şekilde hitap edilmektedir.

Bu iki ayet, "nesih" meselesini işlemektedir. Fıkıh bilginleri açı-sından nesih, bir hükmün geçerliliğinin sona erdiğini, yürürlük süresinin bittiğini açıklamaktır.

"Oysa hepsi de kitabı okuyorlar." Yani onlar Allah'ın kita-bından kendilerine geleni biliyorlar. Dolayısıyla böyle bir söz söyle-memeleri gerekirdi.

"Allah çocuk edindi, dediler..." Ayetin akışı, bu sözü söyleyenlerin Yahudi ve Hıristiyanlar olduklarına ilişkin bir ipucu veriyor.

Bilmeyenler dediler ki..." Bunlar Ehlikitab'ın dışında kalan müş-riklerdir. Bundan önceki ayetlerden birindeki karşılaştırma bunun ka-nıtıdır:

"ne Yahudiler, ne de Hıristiyanlar senden razı olmazlar..." Bu ifade başkalarına yönelik hitaptan sonra Yahudi ve Hıristiyan topluluklara yönelik bir dönüş mahiyetindedir.

Burada, Hz. İbrahim'in (a.s) hayatından bazı kesitler sunmaya baş-lanıyor. Bu başlangıç bir anlamda kıble değişikliğini konu alan ayet-lerle, hac ibadetine ilişkin hükümleri içeren ayetlere bir giriş niteliğin-dedir.

"İbrahim ve İsmail'e... temizleyin, diye emretmiştik." İfadenin orijinalinde geçen "ahidnâ" fiilinin mastarı olan "ahit" kelimesi, emir anlamında kullanılmıştır