Kurân-ı Kerim Evrensel Bir Kitaptır
Kurân-ı Kerim’in açıklamaları, Arap ümmeti gibi bir ümmete veya Müslümanları gibi taifelerden bir taifeye (özel bir gruba) ait değildir. Müslümanları olduğu gibi İslâm dışı taifeleri de muhatap alıyor. Zira Kurân-ı Kerim kafir, müşrik, ehl-i kitap, Yahudi, Beni İsrail ve Hıristiyan gibi kavimleri de bir çok kere muhatap alarak bu taifelerden her biriyle ihticac ve istidlalde bulunmuş ve onları hak yola davet etmiştir.
Ayrıca Kurân-ı Kerim, bu taifeleri hakka davet ederken, hiçbir zaman onları “Arap” olarak muhatap almıyor. Nitekim müşrikler (putperestler) hakkında şöyle diyor:
“Eğer tövbe ederek, namaz kılıp zekât verirlerse sizin din kardeşlerinizdir…”[1]
Ehl-i kitap sayılan Yahudi, Hıristiyan ve Mecusiler hakkında şöyle buyuruyor:
“Ey kitap ehli, gelin, aramızda eşit olan tek söze! Ancak Allah’a kulluk edelim. O’na hiçbir şeyi eş ve ortak tutmayalım. Allah’ı bırakıp da bazılarımız, bazılarımızı Rab edinmeyelim…”[2]
Görüldüğü gibi asla: “Ey Arap müşrikleri” veya “Arap soyundan olan ehl-i kitap” diye hitap edilmiyor. Gerçi İslâm’ın halen Arap yarımadasından dışarıya yayılmadığı ilk dönemlerde tabii olarak Kurân’ın bu genel hitapları, sadece Arap ümmetine sunuluyordu. Fakat İslâm’ın Arap yarımadasının dışına nüfuz ettiği hicretin 6. yılından itibaren, böyle bir ihtisası gerektirecek herhangi bir sebep artık kalmamıştı.
Yukarıdaki değindiğimiz ayetlerden başka, umumi davet edici diğer bazı ayetler de vardır. Misal olarak şu ayeti kerime.
“…De ki, Allah benimle sizin aranızda şahittir. Ve bana bu Kurân, sizi ve bunun ulaştığı herkesi korkutmam için vahyedildi.”[3]
“Kurân evrende bulunan herkese bir hatırlatmadan başka bir şey değildir.”[4]
“Şüphe yok ki, bu ayet en büyük ayetlerden biridir. Ve korkutucudur insanları.”[5]
Tarihi açıdan da Asr-ı Saadette putperest, Yahudi ve Hıristiyan gibi muhtelif dinlere mensup olanların ve ayrıca Selman-ı Farisi, Suheyb-i Rumi ve Bilal-i Habeşi gibi çeşitli ümmetlere mensup olanların Müslüman oldukları ispat olunmuştur.
